More frequently exotic insects are spotted in these areas, for probable reasons like climate change; they can cross the borders hitchhiking by car e.g., ships, luggage of humans who for example feel the need to pass time in far away country's.
- or MAYBE they are spread secretly to diminish population...or they could be shape-shifting aliens-....
(As you can see in the images in the article the bite of some insects makes temporary botox and filler treatments dispensable....)
The Insects are taking over....
Written by the Indispensable Hugo Matthysen:
Humo waarschuwt: dankzij deze insecten hebt u geen andere doodsoorzaak
Het wetenschappelijke tijdschrift Het Laatste Nieuws liet weten dat een eindje ten noorden van Maastricht zes exemplaren van de hyalommateek zijn aangetroffen. Je blijft daar maar beter weg, tenzij je tegelijk én suïcidaal én een masochist bent, want de hyalomma wordt niet zomaar de Tropische Horrorteek genoemd. De rotzak is drager van een hoop onsympathieke virussen, die je (als een geluk bij een ongeluk korte) leven bijzonder onaangenaam maken.
De Tropische Horrorteek is overigens niet de enige geleedpotige griezel waarvoor je beter een blokje om loopt. Nu het kortebroekenseizoen is aangebroken, maken we graag een handig lijstje.
1. DE MUILHORZEL
Met het uitsterven van de ijsbeer wist de onsympathieke muilhorzel even van geen hout pijlen maken. Maar de diertjes hebben zich snel aangepast: ze hebben zich chez nousgevestigd. Als het warmer wordt dan 25 graden, zoeken ze verkoeling in ijsjes, en of dat nu pistache of stracciatella is, kan hun werkelijk geen hol schelen. Wee degene die aan hen likt terwijl ze daar zitten te chillen. Hun steek is weliswaar niet dodelijk, maar de tong van het slachtoffer zwelt op tot het formaat van een forse pekelharing, en het ontzwellen kan jaren duren. Op het vlak van de vakantieliefde is muilen dan uiteraard geen optie meer. Wetenschappers raden aan om ijsjes voortaan te mijden, of ze desnoods voorzichtig op te lepelen.
2. DE ROTMIER
Als je in de natuur gaat picknicken, doe je dat best op een dikke betonplaat die je eerst grondig te lijf ging met een hogedrukreiniger, want overal loert de rotmier! Dat insect heeft zijn naam niet gestolen. Als je na een kwartiertje op je fleecedekentje van de Casa je neus ophaalt omdat de buitenlucht toch wat onaangenaam ruikt, en als je dan omlaagkijkend denkt: wat voor een smerige smurrie ligt daar tussen de broodmand en de bekertjes wijn?!, dan is het te laat. Die smurrie ben je zelf. Het hoogtechnologische gif dat deze monstertjes produceren, laten je ledematen bliksemsnel wegrotten. De kwalijke odeur die je rook, was je eigen lijkgeur. Misschien slaag je er nog in ‘kom schat, we zijn hier weg’ te mompelen. Het zullen je laatste woorden zijn.
3. DE CARAVANMIJT
Niet alleen caravanbezitters moeten deze smerige mijt vrezen, ook wie hen wil voorbijsteken op de snelweg. De caravanmijt is verzot op trekhaken, die ze vanbinnen uit leegvreten tot er iets overblijft wat nog het meest op aluminiumfolie lijkt. Als zo’n trekhaak het tijdens de rit begeeft, zijn de gevolgen niet te overzien. Eigenaars van een aanhangwagen hoeven evenwel niets te vrezen: de caravanmijt leeft immers enkel in... caravans! Dat zou te maken hebben met hipsterachtige ideeën omtrent gezelligheid, die eigen zijn aan deze merkwaardige diersoort.
4. DE DEETTEEK
De deetteek is verzot op C12H17NO, wat elke Humolezer meteen herkent als het werkzame bestanddeel van muggenmelk, dat vaak wordt verkocht onder de merknaam Deet. Het modale insect is niet bestand tegen het middel, maar de deetteek hunkert ernaar als een wielertoerist naar een paar glazen trappist. Voor deze diersoort (niet de wielertoeristen, voor alle duidelijkheid) is Deet een roesmiddel. Ze roepen hun vrienden erbij en er wordt gefeest tot diep in de nacht. Daarna slapen ze hun roes uit, lekker ingegraven in het vel dat het slachtoffer in zijn onwetendheid met antimuggenspul had ingesmeerd. Wat volgt is een lange ziektegeschiedenis, want de heer Lyme had zijn huiswerk goed gemaakt toen hij de diersoort uitkoos die van zijn ziekte een wereldwijd succes zou maken.
5. DE NANOKEVER
Dit minuscule kevertje werd pas onlangs ontdekt toen geleerden van het onderzoekscentrum CERN vreemde bewegingen zagen door hun electronenmicroscoop. De nanokever heeft een vleugelwijdte van anderhalve nanometer. Voor de leek of voor iemand met een lichaamslengte van een halve nanometer kan dat indrukwekkend lijken, maar laat ons duidelijk zijn: dat is bijzonder klein. Het betekent dat het beest rustig langs uw buikporiën naar binnen kan vliegen, en zonder veel omwegen vliegt hij er langs de rugzijde weer uit. Dat is niets om u zorgen over te maken.
Onlangs echter was er een chauffeur die beweerde dat zijn hersenfunctie voor het verschil tussen links en rechts door de nanokever werd opgesmikkeld. Daarom slingerde hij over de rijbaan en lapte hij de voorrangsregels aan zijn Kanye West-sneakers. Het bleek slechts een verzonnen uitvlucht te zijn. Waarom wij u dit allemaal vertellen? Omdat het informatief is, tiens!
Met het uitsterven van de ijsbeer wist de onsympathieke muilhorzel even van geen hout pijlen maken. Maar de diertjes hebben zich snel aangepast: ze hebben zich chez nousgevestigd. Als het warmer wordt dan 25 graden, zoeken ze verkoeling in ijsjes, en of dat nu pistache of stracciatella is, kan hun werkelijk geen hol schelen. Wee degene die aan hen likt terwijl ze daar zitten te chillen. Hun steek is weliswaar niet dodelijk, maar de tong van het slachtoffer zwelt op tot het formaat van een forse pekelharing, en het ontzwellen kan jaren duren. Op het vlak van de vakantieliefde is muilen dan uiteraard geen optie meer. Wetenschappers raden aan om ijsjes voortaan te mijden, of ze desnoods voorzichtig op te lepelen.
