In zijn nieuwe boek ‘Mama’s laatste omhelzing’ laat de vermaarde etholoog Frans de Waal ons meevoelen met de dieren. Voor het eerst spreekt hij zich duidelijk uit over de ‘woordeloze pijn’ die wij mensen ze aandoen.
Het is onmogelijk om er niet geëmotioneerd door te raken: de stervende chimpansee Mama, die aan het eind van haar lange leven nog één keer primatoloog Jan van Hooff ziet. Met haar laatste krachten raakt ze hem nog een keer aan. De beelden zijn op YouTube al miljoenen keren bekeken en uit de reacties spreekt diepe ontroering.
Is het typisch menselijk dat ook de dieren ons kunnen ontroeren? Nee, want emoties zijn niet voorbehouden aan de mens, betoogt apendeskundige Frans de Waal in zijn nieuwste boek. Dieren kennen zulke emoties ook. Kijk maar naar Mama.
De Waal kende Mama goed. Ze was de matriarch van de groep chimpansees in Burgers’ Zoo in Arnhem die hem beroemd heeft gemaakt, toen hij hun machtsstrijd documenteerde in de bestseller ‘Chimpanseepolitiek’. Daarna vertrok hij naar de VS, waar hij de meest vooraanstaande apendeskundige ter wereld werd, talloze boeken schreef en door Time zelfs werd opgenomen in de top-100 van meest invloedrijke mensen ter wereld. Dat had alles te maken met De Waals telkens herhaalde boodschap: er is geen principieel verschil, geen gapende kloof, tussen mens en dier.
Hij beschouwt ‘Mama’s laatste omhelzing’, waarin hij de emoties van dieren onderzoekt, als een pendant van zijn vorige boek, ‘Zijn we slim genoeg om te weten hoe slim dieren zijn?’, dat over de intelligentie van dieren gaat. Hij haast zich te zeggen dat je emoties en cognitie niet los van elkaar kunt zien. Ze functioneren geïntegreerd. De Waal is niet de man van de tegenstellingen. Het is bij hem altijd aanleg én opvoeding, lichaam en geest, emotie en intelligentie, mens en dier. Het is allebei, alles is verbonden, alles werkt op elkaar in.
Speculatie
Hoe kunnen we nu weten wat dieren voelen? Dat wordt toch onwetenschappelijk speculeren? De Waal stelt dat gevoelens alleen kenbaar zijn door degene die ze ervaart, maar maakt een onderscheid met emoties, die zeker wel waarneembaar zijn. Een opgetrokken lip, een blozende wang, een overslaande stem, het zijn gebaren en houdingen bij mens en dier die wijzen op emoties.
De Waal gaat langs lachende orang-oetans, gekietelde ratten, jaloerse aapjes, trotse olifanten en dankbare walvissen. Ook emoties als schuldgevoel en schaamte, waarvan hij in eerder werk nog dacht dat ze uniek menselijk waren, schrijft hij nu zonder voorbehoud aan de dieren toe.
Ook bij insecten vinden we emoties terug en een bepaald niveau van voelen en ervaren is zelfs voor planten verdedigbaar. Ze nemen veranderingen in hun omgeving waar, zoals regen, licht en het geluid van knagende rupsen, en handelen om hun voortbestaan te beschermen, bijvoorbeeld door gifstoffen aan te maken als ze door insecten worden aangevreten.
Aap met humor
Het leukste van de boeken van De Waal zijn iedere keer weer de gedragsobservaties. Veel waarnemingen en anekdotes staan al in eerdere boeken, maar er is ook nieuw materiaal. Neem die jonge chimpansee die een dode rat aan zijn staart meedraagt, zo ver mogelijk van het eigen lichaam, en die op het hoofd van een slapende aap legt. Als ze wakker wordt, springt ze krijsend overeind en veegt ze zelfs met gras op de plek waar het rattelijk haar lichaam aanraakte. De jonge chimp neemt de rat weer mee, op zoek naar een volgend slachtoffer. Hieruit mogen we concluderen dat chimpansees zich in de positie van een ander kunnen inleven en dat ze niet alleen walging, maar ook humor kennen.
De Waal wijdt ook enkele pagina’s aan de leiderschapsstijl van Donald Trump, die toch vaak een typische alfaman genoemd wordt. Hij wijst er fijntjes op dat soms een bullebak de alfaman wordt in een chimpanseegroep, maar dat de meest succesvolle chimpanseeleiders andere kwaliteiten hebben. Ze troosten, ze helpen de underdog, ze treden onpartijdig op en stabiliseren de groep in plaats van verdeeldheid te zaaien.
Typische De Waal-thema’s, maar hij onderkent ook de gewelddadige kant van dieren. Chimpansees kunnen dankbaarheid tonen voor gekregen hulp, maar ze kennen ook het ‘lelijke zusje’ van de dankbaarheid: de wraak, die eveneens een reactie is op voorvallen uit het verleden. Ook het vermogen van chimpansees om empathie te tonen, heeft een donkere keerzijde: wreedheid. Chimpansees weten wat een ander voelt en kunnen die dus goed pijn doen.
Dat bleek toen in de Arnhem-kolonie de alfaman Luit in het nachtverblijf bijna werd afgeslacht door de twee chimpanseemannen die hij recent onttroond had. Toen hij de volgende ochtend werd gevonden in een plas bloed bleek hij vingers en testikels te missen en had hij honderden hechtingen nodig. Uiteindelijk bezweek Luit. De Waal spreekt zelfs in termen van moord om te omschrijven wat Luit was aangedaan.
Velen zouden de conclusie trekken dat de ware aard van chimpansees, ondanks hun empathische trekjes, dus toch bloeddorstig, agressief en bruut is. Dat past goed bij het dierbeeld zoals dat lang in de wetenschap en ook wel daarbuiten in zwang was. De Waal trekt een andere les uit het voorval: hoe essentieel verzoening is in de samenleving van apen. Want de prijs die betaald wordt als verzoening niet meer lukt, is hoog.
Robots met emoties
Met voorbeeld na voorbeeld, dier na dier, emotie na emotie maakt De Waal een punt dat onontkoombaar logisch is. Emoties zijn net als organen, stelt hij: ze hebben allemaal een functie, en die functie is precies dezelfde bij mensen als bij andere (zoog)dieren. Emoties helpen ons lichaam om te doen wat goed voor ons is in een bepaalde situatie. Ze zijn in die zin een soort interface van ‘geest, lichaam en omgeving’.
Als een mens of dier een aantrekkelijke partner ziet, of een gevaarlijk roofdier, of het eten ongelijk verdeeld ziet worden, ontstaat een emotie die het gedrag beïnvloedt. Zonder dat gedrag te dicteren, want ervaring en kennis spelen ook een rol.
Maar verstand en ratio zijn lang niet zo leidend als we met name in het Westen graag denken. Vandaar dat ontwerpers van robots nu proberen emoties in te bouwen om gedrag mee te structureren, schrijft De Waal. Emoties zijn een ‘logische architectuur voor robotgedrag’. Kunstmatige intelligentie draait niet alleen om intelligentie. Intellect en emotie beïnvloeden elkaar, een inzicht dat ook door modern neurowetenschappelijk onderzoek bevestigd wordt.
Olifant in de kamer
Het laatste dier dat De Waal behandelt is de olifant in de kamer. Want als dieren angst, pijn, verdriet en empathie kennen, wordt het des te gruwelijker wat we ze aandoen. Kalveren die direct na de geboorte bij hun moeder worden weggehaald, apen die dienen als proefkonijn in een laboratorium, kreeften die we levend koken en ja, ook de vis die kronkelt aan de haak door zijn lip. Het is niet alleen lichamelijk lijden, maar ook geestelijk lijden.
De Waal noemt het een ‘woordeloze pijn’ en het is voor het eerst dat hij zich zo duidelijk in zijn werk uitspreekt over hoe we met de dieren omgaan, in de agrarische industrie, thuis, en in het wild. Hij pleit voor transparantie in de sectoren waar dieren worden gebruikt. Boerderijen en proefdiercentra moeten toegankelijk worden voor het publiek. Hij oppert een scancode voor vlees in de supermarkt waarmee je met de smartphone (onafhankelijk gemaakte) beelden kunt ophalen van de omstandigheden waaronder dieren worden gehouden. Beslis dan maar of je dat kipfiletje nog steeds wilt kopen.
Het is een slimme suggestie. Dat we dieren zo laten lijden, is een ongemakkelijk feit dat we kunnen wegduwen zolang het allemaal in de obscuriteit plaatsvindt. Maar als je het ziet, die woordeloze pijn, verandert alles. We zijn immers zelf ook wezens met emoties en empathie. Ook al kunnen we niet met de dieren praten, we kunnen wel met ze meevoelen.
Wie het niet gelooft, moet op YouTube dat filmpje van Mama nog maar eens bekijken.
Frans de Waal, Mama’s laatste omhelzing. Over emoties bij dieren en wat ze ons zeggen over onszelf (vertaald uit het Engels door Albert Witteveen). Atlas Contact, 320 blz., €24,99.
Het bewijs van intelligentie bij dieren stapelt zich op. Maar de mens blijft zichzelf graag zien als de slimste, als uniek. Frans de Waal wil er niets van weten.
Als je voelt dat je iets te veel for your own good met beide beentjes op de grond staat; de zwaartekracht lijkt te zijn verdubbeld: beentjes van de grond :gewichtloos; wiegen, schommelen én 'wippen' ! ( veer ): enigszins 'licht', dizzy, zweverig gevoel in hoofd; onschuldige natuurlijke 'drug', homeostase; ontspannen... :;happy! (zoek het vogeltje..)
(btw, het heeft een aantal x niet zo veel gescheeld of de 'magician' had me 'het putteke' in 'gemanipuleerd', in wezen is het zó 'pathetic' dat het bijna hilarisch wordt: ik ben 'KWAAD', Laaiend, laat dat duidelijk zijn..).
Eurovisie SF; stukje van de punten-toebedeling gezien.⏭...Kan er niets aan doen , maar zie het toch voornamelijk als een duur staaltje, (vriendjes)politiek en collectief massa-hysterie opwekkend theatraal spektakel.
Clement Peerens (hm).😁
Clement Peerens over de Belgische kansen op het Songfestival: 'Almaci wint nog eerder de Tour op haar bakfiets!'
Maandag 13 mei 2019 door (hm)
Terwijl u dit leest, is de halve finale wellicht al achter de rug, en dan weet u wat wij op de redactie al maanden weten: België zit in de finale! Ja, Humo’s Muziekkenners waren dit jaar eensgezind: die Waalse Eliot hééft het gewoon! Prachtig nummer, ‘100 procent helemaal nu!’ zoals onze roerganger Thomas Leysen verrukt uitriep, tot iemand hem erop wees dat hij niks te maken heeft met dit blad. ‘Oeps!’ antwoordde de man. ‘Zit Humo niet in mijn portefeuille? Ja, je kunt niet alles onthouden. Dan zal ik maar eens opstappen. Hoe dan ook: het blijft een sterk nummer!’
'Almaci wint nog eerder de Tour op haar bakfiets!'
Maar hoe schatten geïnformeerde buitenstaanders de kansen van het blonde Waaltje in? Wij vroegen het aan een Antwerpse musicoloog.
Clement Peerens «Het is een flutnummer, het maakt dus wel een kans. En de tekst gaat over het wakker schudden van de jonge generatie, in een wereld waarin heel wat scheefloopt. Als die jongen met de trein naar Jeruzalem vliegt, zal Greetje Thunberg wel op hem stemmen.»
HUMO Met de trein naar Jeruzalem vliegen? Wat moeten wij ons daarbij voorstellen?
Peerens «Ik ben geen transportspecialist, en al helemaal geen ingenieur. Het is puur tijdverlies om zoiets aan mij te vragen. Ik zou kunnen zeggen: een tgv met vleugels of zoiets, maar dan zou ik mij belachelijk maken. Daarom zal ik u het antwoord schuldig blijven.»
HUMO Zal België dit jaar het Songfestival winnen?
Peerens «De kans dat Meyrem Almaci dit jaar de Tour wint met haar bakfiets is groter.»
HUMO Die kans is nul?
Peerens «Boh, ik heb het wel over de Tour voor dames, daar liggen de snelheden iets lager, en de ritten zijn ook korter. Een tijdrit zit er misschien nog wel in als Meyrem nu volle bak begint te trainen. Maar er iets van bakken in de bergen? Met een bakfiets? Niet zo simpel, denk ik.»
HUMO Heeft het Songfestival nog nut in deze tijden?
Peerens «Absoluut. Een minuut Songfestival kost ongeveer 1.000 euro, dat is evenveel als drie seconden internationaal voetbal. Zo ziet ge maar hoeveel geld er verdampt terwijl één of andere overbetaalde loser staat te trempen aan een cornervlag of kajietend over de grond rolt terwijl er helemaal niks is gebeurd. In het Songfestival ziet ge tenminste nog af en toe merkwaardig kronkelende wijven en zo. En ge kunt de klank afzetten.»
HUMO Je kijkt zonder klank naar het programma?
Peerens «Dat doe ik al járen. Ik zet dan de Queens of the Stone Age op of zo, en daarbij rook ik een productje dat door de mazen van de war on drugs is geglibberd. Ge krijgt dan iets wat op een hallucinatie lijkt die ge elk moment kunt wegzappen, mét een goei muziekske erbij. De ideale start van de saturday night.»
HUMO Dankjewel voor al die verhelderende inzichten. Tot slot nog even iets anders: kijk je naar ‘Liefde voor muziek’?
De titel van dat program alleen al: ‘Liefde voor muziek’! Liefde, dat is wat Bambi – met alle respect voor zijn leed – voelde voor zijn moeke. Maar voor mij heeft muziek meer te maken met drift, met kolkende lavastromen van testosteron, met blinde oerkrachten. Muziek is voor mij een demonisch kronkelende vrouw die mij kwijlend én intelligent aankijkt. Ik zou de kleren van haar lijf willen rukken, weliswaar na een schriftelijke toezegging in drievoud, die dan wordt gepubliceerd in het Staatsblad. Dat kan helaas niet anders in deze tijden. Niet dat ik bang ben Bart De Pauw achterna te gaan, want ochot, maar dat gezaag van dat peloton vrouwelijke columnisten dat erop volgt, kan ik missen. Als die dames in hun drammerigheid vergeten het Staatsblad te lezen, dan is dat hun zaak, verstaat ge? Elke burger wordt geacht te weten wat daarin staat. Dat is dus mijn mening. Maar wilt ge nu geloven dat ik niet meer helemaal zeker weet waarover we het hadden? Ik zal dat dan volgende week wel lezen, zeker?»
Meisjes Ze maken ons kapot, mijnheer Ze maken ons zo zot, mijnheer Mmmm meisjes
Meisjes Ze zijn toch zo bizar, mijnheer Ze komen zelden klaar, mijnheer Statitistieke meisjes
Olalala meisjes Ze komen goed van pas Olalala meisjes Doen zij nog steeds de was Mamijmoemie meisjes Soms stort ik in hun kas Olalala meisjes Maskes!
Meisjes Ze zijn zo welgebouwd, mijnheer Toch die waar ik van hou, mijnheer Amelinckx-meisjes
Meisjes Ze zijn het and're soort, mijnheer De passionele moord, mijnheer Meisjes Olalala meisjes Ze komen goed van pas Olalala meisjes Ik wou dat ik er een was Mamijmoemie meisjes Ze komen goed van pas Olalala meisjes Neem me mee, neem me mee!
Meisjes zijn 't allermooist op aard Niets dat hun schoonheid evenaart Zeg dat Van het Groenewoud het gezegd heeft
Meisjes zijn 't allermooist op aard Niets dat hun schoonheid evenaart Zeg dat Van het Groenewoud het gezegd heeft
Als al je interne (en publieke) pogingen om een 'anoniem' mensenbeest te degouteren lijken te mislukken......... noppes, bijna het tegenovergestelde effect....Damned! Negeren is helaas geen optie, tenzij ik mezelf knock-out 'sla'.
Een terugblik op mijn verleden van Vóór het 'telepathisch contact', tijdens, en nu, specifiek op het seksuele vlak.
Als jong kindje kon ik al een fascinatie voelen voor een specifieke jongen of man; voelde duidelijk een bepaalde aantrekkingskracht. Een soort 'verliefdheid', zónder enige fysiek verlangen. Ik 'observeer' en voel soms bij andere kinderen onderling duidelijk eenzelfde fascinatie. Heel 'normaal' allemaal. Kortom allerlei soorten 'spanningen' voelde ik aan, zoals vele kinderen dit doen.
Ook toen ik wat ouder werd kon ik af en toe 'verliefd' worden, op afstand, maar van fysieke of erotische fantasieën was geen sprake, dat kwam niet eens in me op. Was natuurlijk wél voorgelicht, zowel door een vriendinnetje als door mijn moeder, maar vond dat allemaal maar vreemd en al helemaal het idee dat je ouders zulke dingen doen. Ook voor velen herkenbaar en een 'normale reactie', toch in die tijd.
Op de middelbare school hetzelfde verhaal. Op de school waarop ik zat was er eigenlijk niet duidelijk sprake van 'stelletjes', en ostentatief 'klef gedoe' was eerder 'not done'.Weinig werd er over seksuele ervaringen of belevingen gesproken, en ik beschouwde dat zeker niet als een 'gemis'. Een enkel vroegrijp meisje wat dat ook duidelijk demonstreerde , werd enigszins gewantrouwd, gelukkig niet openlijk of op een afbrekende manier.
De paar verliefdheden die ik in die tijd beleefde waren enkel van mijn kant en dat vond ik allang goed zo; géén fysieke fantasieën, van een blik of een glimlach smolt ik al, zegt genoeg.
De paar jongens die mij iets leuker vonden, daar voelde ik mij dan weer helemaal niet toe aangetrokken, dwz, buiten het vriendschappelijke, vond het dan heel lastig en soms pijnlijk om dit duidelijk te maken.
Op m'n 17de kreeg ik m'n eerste vriendje, hij was 16, een gevoelige jongen, en hij nam het initiatief..Ik vond hem ook een beetje vreemd soms, maar daardoor juist leuk (later is hij schrijver van oa toneelstukken geworden) Dat was dus zoenen en nog eens zoenen, en dat deed hij goed. Onschuldig en zachtaardig, perfect voor mij.
Na een paar weken kreeg ik het op m'n heupen, en maakte ik het 'uit', vond het moeilijk om hem toch vooral duidelijk te maken dat het niet aan hem lag.
daarna een paar 'rustig' jaren doorgebracht, tot ik tijdens een kort verblijf in Vlissingen een aardige, ervaren en doortastende Italiaanse jongen ontmoette die er geen doekjes om wond; ik besloot toen dat het wel eens tijd werd om erachter te komen waar het voor een aantal allemaal om lijkt te draaien ; hij was lief, voorzichtig etc. : er was een vorm van intimiteit, en dat was ook hetgeen me het meeste aansprak en voor de rest van m'n leven ook verreweg het belangrijkste was.
Deze kortstondige affaire duurde een paar dagen, hij moest weer terug naar Engeland , waar hij woonde.
Later nog een vriendje, filosoof en theatermaker, intelligent , aardig, altijd provocatief en een paar weekenden ging ik naar hem in Amsterdam of kwam hij naar het ouderlijk huis, hij was al een bekende in onze familie. Na een tijdje verbrak ik ook deze relatie, dit was een direct gevolg van een vervelende ( seksuele) ervaring met iemand tijdens een cultuurreis naar Rome, geheel buiten mijn wil.
Ik taalde lange tijd niet naar een fysieke of intieme relatie; er was simpelweg niemand tot wie ik me genoeg aangetrokken voelde.
Als er mannen, soms heel aardig en interessant, interesse toonden, hield ik de boot af, op een subtiele manier.
Ik ben nooit een 'flirt' geweest en zal dat ook nooit zijn, en als ik iemand waardeer, aardig vind of boeiend, laat ik dat ook merken, onbewust en automatisch, zonder enige 'bijbedoeling'.
Helaas werd dit soms opgevat als een teken dat ik ook seksueel geïnteresseerd zou zijn, en dit was niet het geval.
Als een getrouwde of gebonden man interesse liet blijken, op een subtiele manier, was dat voor mij al helemaal een uitgemaakte zaak:NOOIT, ook al kon er sprake zijn van een aantrekkingskracht.
In de tijd, jaren later, dat ik naar de specialist in Rotterdam ging, werd ik vanaf het eerste moment dat hij begon te spreken, diep 'geraakt', en kon dit totaal niet thuisbrengen. Ik herinner me nog dat ik moest lachen, totaal ongepast, en ik dan ook vaak daar zat met m'n hand voor m'n mond om het toch maar te verbergen.
Ik wist niet wat me overkwam en had mezelf niet echt onder controle wat dat betreft. Dit was me nog nooit gebeurd. Ik had het gevoel alsof ik onder hypnose was.
Ik ga niet verder op de details in, dat doet er ook niet toe, de bezoeken waren gepast afstandelijk, maar toch leek er van alles gaande te zijn, intern.
De laatste keer dat ik daar was, was de sfeer duidelijk anders, en voor mij 'grensoverschrijdend', daar heb ik al eerder over geschreven op G+.
Toen ongeveer een maand later het 'telepathisch contact' aanving en de telepaat , of de 'zender' aangaf deze specialist te zijn, was het contact van het begin af aan voornamelijk puur seksueel. Iemand die deze vorm van communicatie , het uitwisselen van gedachten, emoties en fysieke gewaarwordingen niet kent, kan zich dit onmogelijk voorstellen. Het lijkt of er touwtjes aan je handen zitten waaraan getrokken wordt , je doet de 'vreemdste' dingen, bijna mechanisch, 'mannelijke masturbatie bewegingen' etc.etc. ,je lichaam reageert direct op de opwinding die je van de ander voelt, en ook mijn gedachten, mentale belevingen werden beïnvloed op een eerder pornografische wijze. Het gebeurde gewoon en ik kon me er onmogelijk tegen verzetten, vaker voelde ik me slecht daarbij, achteraf , als ik uit de soort 'trance': beïnvloeding, kwam.
Ook pasten oa mijn 'mentale beelden' naar hem toe zich aan, van mij uit, om hem ter wille te zijn en was er een soort van wisselwerking.
Zo kende ik mezelf totaal niet. Uiteindelijk na jaren zoeken, analyseren, besefte ik ook dat dit weinig met mij te maken had, maar dat hij direct vaker zijn fantasieën op mij 'projecteerde' en induceerde en dat ik hierdoor onbewust vaker werd beïnvloed, 'geïnfecteerd'.
(Gisterenavond kwam de vergelijking met de spin in me op wiens lichaam wordt gebruikt, verdoofd door een bepaalde wesp, die vervolgens een ei plaatst op de spin, zich voedt via de spin, deze wel in leven latend, en vervolgens , bijna volgroeid een hormoon inspuit wat het gedrag van de spin verandert, dusdanig dat deze een specifiek zacht beschermend web spint wat hij normaal enkel doet als als hij gaat vervellen; de larve nestelt zich dan vervolgens in het web en ontdoet zich van de spin. Een "slimme parasiet'' waarbij er sprake is van manipulatie van gedrag)
Hiermee geef ik niet aan dat ik een weerstand voel tegen erotische fantasieën, of experimenteren in het algemeen, het gaat om het ontbreken van elementaire factoren, zoals een mate van vertrouwen, transparantie, of warmte.
Ook drong het gisterenavond volledig tot me door dat de 'zender' de capaciteit heeft om dit met andere 'receptieve' en specifiek gevoelige 'systemen' te doen, waarschijnlijk zelfs zonder dat de 'ontvanger' hier erg in heeft en dat hij deze tactieken ook toepast of dit heeft gedaan. Bij wie allemaal??
Ook de dierbare verwant heeft dit ondervonden, ondanks dat hij de zender wilt 'doodzwijgen', er niet over wilt praten, bevestigde hij dit gisteren aan mij.
(Een 'zware' avond was het, vanmorgen zat er weer een witte duif op het dak tegenover het appartement, dezelfde grijze duiven zitten er altijd 's morgens; een witte duif zelden en de afgelopen jaren,net altijd na een mentale 'inzinking' )
De 'zender' communiceerde ook dat hij mij al heel lang kende, ( ook als puber) en zond mentale beelden van een moment wat ik zelf totaal vergeten was: een ongemakkelijk seksueel geladen moment, op m'n 11de jaar ongeveer en nog meer..
-En nu kom ik weer terug op de gedachte die de zender een paar maal communiceerde: dit gaat veel verder dan jij denkt..-
In deze tijden , waarbij je bijna geen tv kanaal kunt opzetten, geen internet pagina kunt openen, porno-sites zo makkelijk toegankelijk zijn: je wordt gebombardeerd met programma's over seks; subliminale seksuele boodschappen; alle verschillende relatievormen worden uit en te na besproken, soorten geaardheid; de verkrachtingen; seksuele intimidatie etc. etc. (Volgens Moe Othman bewust geïnduceerd door Illuminati ?)
Het lijkt me niet meer dan evident dat sommige personen overmatig geprikkeld kunnen worden, met verscheidene mogelijke gevolgen van dien.
Ik word er zo moe van en ik ben het zo zat, en dit komt mede door mijn persoonlijke ervaringen met de 'zender', iemand die ik toch als letterlijk 'gestoord' beschouw. ( dit omdat ik al vanaf het begin heb gecommuniceerd dat ik dit op deze manier niet wilde). De vergelijking met de ganzen die het eten door de strot wordt gegoten en gedwongen overvoerd worden; dat letterlijk misselijke gevoel krijg ik vaak.
Ik vind het allemaal best wat mensen op relationeel en seksueel gebied doen en laten, hoe ze geaard zijn of niet geaard zijn. het interesseert me in wezen niet echt en meestal vind ik het ook helemaal niet relevant of belangrijk.
(Als er vormen van dwang of manipulatie bij komen kijken, leugens, misleiding, is het simpelweg foute boel wat mij betreft).
Dat ik mijn simpele relatie-verleden hierboven heb beschreven, is enkel om het grote verschil aan te geven met de 'relatie' met de 'zender' en het oa daaruit voortkomende besef dat er sprake was van manipulatie van gedachten en gedrag.
Dat ik ondertussen iets meer zekerheid heb gekregen omtrent de identiteit van deze man door een communicatie met iemand die hem kent, is een ander verhaal.
Ondanks alles heb ik compassie met de 'zender', en het is soms nog moeilijk om weerstand te bieden; hij is heel 'sterk'. Ik mag van geluk spreken dat het de laatste tijd veel 'rustiger' is. Als er sprake is van een verregaande soort 'band', connectie, niet vrijwillig van mijn kant, als je diegene als je grootste vijand bent gaan beschouwen, niet in de laatste plaats omdat hij bewust anoniem wil blijven en doordat je toch weer vaak ongewild 'geraakt' wordt, onaangenaam en soms aangenaam is het
moeilijk om daarvan los te komen, hoe tegenstrijdig dit ook klinkt, daarbij blijk ik ook geen keuze te hebben.
Een aantal 'actuele' visie's, artikelen die ik op deze blog plaats of in het verleden op G+ vertegenwoordigen GEEN persoonlijke 'mening', standpunt, laat staan een 'veroordeling' etc.
In wezen heb ik geen 'mening',opinie', of standpunt.
( Dit werd me ooit wel eens verweten in mijn geboorteland en is begrijpelijk).
Wel heb ik vragen, uitgangspunten, 'morele en ethische' overwegingen en die kunnen 'evolueren' al naargelang de 'input' en veranderingen in mijn systeem.
Als je je enigszins bewust bent of denkt te zijn van de vele kanten, complexiteit van vele zaken en van het inzicht, de expertise en huidige ( multi-disciplinaire) 'kennis' die vereist zijn om tot een onderbouwde mening of 'standpunt' te komen aangaande vele onderwerpen ben ik de laatste om een 'mening' of standpunt te hebben.
( Betreffende beschrijvingen van een aantal persoonlijke (nare) ervaringen en interpretaties op deze blog gedeeld ben ik me wel bewust dat het gaat om zaken waarbij er sprake is van een sterke persoonlijke (emotionele) betrokkenheid alswel een gebrek aan concrete informatie en er dus per definitie sprake is van een beperkt 'overzicht').
Update 2022, november: ondertussen, na beduidend meer ervaringen, meer ingelezen, meer uitwisseling van kennis, én inside informatie, zijn een aantal zaken met betrekking tot het verleden en heden, zeer veel duidelijker geworden, en is er ook een zekere stelligheid aangaande een aantal louche zaken die aan de gang zijn.
. Thanks to 'Dark Valerian' this live recorded video on Dlive from Moe Othman was uploaded; Question and Answer. Moe Othman does some video transmissions by Dlive, but if you aren't able to watch live, you miss it, alas.
(if you watch this, don't twist your neck!)
. Michael A. Persinger (June 26, 1945 – August 14, 2018) was an American-Canadian professor of psychology at Laurentian University, a position he had held from 1971 until his death in 2018.
(hm) Optimist tot in de kist: Werken als begrafenisondernemer.
😁
(jeugdherinnering; het (einde-)jaarlijkse luxueuze bloemstuk van de plaatselijke begrafenisondernemer aan de dorpsdokter ; een blijk van waardering voor de goede relatie...)
Bioelectromagnetics (2002)
Calcite Microcrystals in the Pineal Gland of the Human Brain
First Physical and Chemical Studies
Baconnier, Lang et al.
(article from 17 years ago)
.
NEVER JOIN FREEMASONRY......VRIJMETSELARIJ...
(Een oudere opname, uit de jaren 90)
Ik heb hier naar gekeken/ geluisterd met een groeiend gevoel van ongemak; 'hallucinant': de psychische , mentale, 'ego-gerichte' , in mijn optiek aan een zekere grootheidswaanzin grenzende 'mindset', de 'spirituele interpretaties',de grote waarde die aan de symbolen wordt toegekend; de 'ontwikkeling, vervolmaking van het 'zelf'; de overtuigingen; de béide 'radicale' kanten; 'de filosofie' van de vrijmetselarij zoals die in deze video wordt aangegeven; evenals de 'overgave' aan God: deze zijn voor mij ronduit 'eng'; 'creepy'.
( de mensen zélf zijn dit niet : mensen zijn mensen; het gaat om de 'programmering', beïnvloeding)
Ook in deze video wordt weer gesproken over 'witte magie' en 'zwarte magie'.
( In het verleden, bijna 25 jaar geleden, kreeg ik de gedachten van de 'zender' telepathisch door; "je verdient het niet te leven; je bent niets waard" vergezeld door hevige koude rillingen en kippenvel.
; en "ik snijd je hart eruit, dat heb ik met meer meisjes zoals jij gedaan".
Míjn aard; 'natuur', is dusdanig dat ik vrijwel niet naar horrorfilms keek en kijk (had een klein tv-tje en kon daarop 4 kanalen krijgen) vond en vind die niet interessant of walgelijk - parodieën op dit genre uitgezonderd- science-fiction sprak me ook niet aan, wegens kil en koud-.
Destijds had ik wel het idee dat dit om behoorlijk 'psychopathische' gedachtentransmissie ging).
Interessant radio- interview met Jan Swerts . Luisterwaardig!
Paar reflecties naar aanleiding van audio-opname:
Autisme Spectrum; 'aandoeningen', 'stoornissen' die aan de hand van een grote verscheidenheid van 'symptomen', 'kenmerken', 'gedragingen,' eigenschappen, gediagnostiseerd worden volgens de relatief snel veranderende criteria van de DSM, het handboek van de psychiatie.Van nogal wat diagnoses (aandoeningen, stoornissen) is men in deze discipline in de loop van de tijd teruggekomen.
"Israel no osa entrar en la asediada Gaza, ¿se atreverá a entrar en el Líbano?", preguntó el líder del movimiento libanés.
El líder de Hezbolá, Hassan Nasrallah, en las afueras de Beirut, Líbano, el 12 de octubre de 2016.
Aziz Taher / Reuters
Síguenos en Facebook
El secretario general del movimiento libanés Hezbolá, Hassan Nasrallah, ha prometido este jueves que las tropas israelíes que pisen el territorio de su país serán destruidas ante los ojos de todo el mundo. Sus palabras fueron transmitidas en vivo por el canal Al Manar TV.
"[...] Reiteramos nuestra promesa de que todas las brigadas israelíes que entren en el Líbano serán destruidas ante los ojos de los medios dominantes y el mundo entero", aseguró.
En su discurso Nasrallah también habló sobre las granjas de Shebaa, territorio disputado que actualmente está bajo control de los israelíes como resultado de la Guerra de los Seis Días, en la que Israel ocupó los Altos del Golán. En ese sentido, señaló que mientras el Estado libanés las considere parte del país, la resistencia "está comprometida" con liberarlas de la ocupación israelí.
Nasrallah tildó de "intimidación" las afirmaciones procedentes de los países occidentales y algunos Estados del golfo Pérsico de que Israel puede desatar una guerra contra el Líbano, y declaró que su objetivo es librar una "guerra psicológica a nivel político, diplomático y mediático" para presionar al Gobierno libanés en busca de concesiones en las cuestiones relacionadas con la frontera terrestre, incluyendo las granjas de Shebaa, y marítima.
"Hay un gran desarrollo, que es la ocupación de Galilea. Israel no osa entrar en la asediada Gaza. ¿Se atreverá a entrar en el Líbano?", declaró el líder de Hezbolá, subrayando que las capacidades de combate en tierra de los libaneses son altas y las autoridades israelíes lo toman en cuenta.
El mes pasado militares de Israel confirmaron a los medios locales que Hezbolá no abandonó sus planes de invadir la región fronteriza israelí de Galilea pese a la destrucción de sus numerosos túneles.
