In het verleden, beginnend bij zo'n 5 jaar geleden, had ik een paar, voor mij opvallende en onaangename ervaringen.
Gedurende ongeveer 10 jaar had ik een connectie met een oudere dame ; zij was voor het overgrote deel gekluisterd aan een rolstoel. Daarbij was er ook sprake van multiple gezondheidsproblematiek. Er ontstond een vriendschappelijke- en vertrouwensband. Oa begeleidde ik haar vaak naar het ziekenhuis, en bezocht haar thuis.
Vaak vertelde ze over oa belevenissen in de oorlog; hoe ze met haar ouders en haar broertje moesten vluchten uit Nederland , over die turbulente en onzekere tijd.
Ook van de nieuwtjes uit de buurt was ze meestal op de hoogte. Ze praatte graag en veel, uren lang, vaak met een droge humor, en ik luisterde met veel interesse en plezier naar haar.
Later, door eigen fysieke klachten, bracht ik veel minder tijd bij haar door , maar telefoneerden we vaker.
In 2015 ging ik bij haar langs en zat ik op de gebruikelijke leren stoel in haar huiskamer. Al langere tijd sliep ze zeer slecht, mede veroorzaakt door een ongemakkelijk zittend zuurstofmasker wat ze moest dragen tijdens de nacht, op doktersadvies, na een slaap-onderzoek in het ziekenhuis, waarbij een afwijkend en mogelijk levensbedreigend ademhalingspatroon was geconstateerd.
Haar fysieke conditie werd zichtbaar in haar gezicht, de donkere kringen, de gelaatskleur.
Die middag , naar haar luisterend, ik was fit en helder, overviel me letterlijk na een paar minuten een 'dodelijke' vermoeidheid en kreeg ik een enorme slaapaanval waarbij ik mijn ogen bijna niet open kon houden: iets wat me nog nooit eerder was overkomen en wat daarna evenmin nog is voorgevallen in die opvallende mate. Ik herinner me nog dat ik min of meer lachend en een beetje gegeneerd tegen haar zei dat ik niet meer rechtop kon blijven zitten en ik van die leren stoel af zou glijden.
Een week later telefoneerde haar schoonzus in de ochtend naar mij om te vertellen dat deze vriendin de avond tevoren plotseling was overleden.
Ik heb in die tijd nooit enig 'mogelijk verband' gelegd tussen de gewaarwording bij haar thuis en het plotseling overlijden een week later.
Zo'n 7 maanden geleden , als ik 's avonds bij het kooitje van ons dwergpapegaaitje, een vrouwtje van 11 jaar, zat om haar te strelen, kreeg ik het vaker benauwd en voelde ik een druk op de borst, akelig en naar. Ik sloot dan m'n ogen en concentreerde me op m'n ademhaling, en bleef ondertussen haar kopje strelen. Als ik m'n hand wegnam, uit het kooitje , hield dit benauwende en drukkende gevoel op. Destijds begon ik wel een direct verband te leggen met haar conditie en wat ik voelde bij aanraking.
2 maanden later verslechterde haar fysieke toestand, antibiotica mocht niet baten, en ze stierf in m'n handen.
Zo luisterde en keek ik onlangs naar een video op internet van iemand voor wie ik waardering heb en ook een zekere affectie voel, dit terwijl ik deze persoon niet 'ken' , en dat alleen al is iets wat me zelden gebeurd is.
Terwijl ik keek en luisterde overviel me weer een lichte benauwdheid en druk op de borst , een licht 'stressgevoel' en een soort moeheid. Ook werd ik enorm triestig en kwamen er een aantal specifieke gedachten in me op; onder meer;'soothing' gedachten, of gevoelens . ( en deze fysieke en mentale staat was totaal anders dan die van een paar minuten vóór het bekijken en beluisteren)
Bij voorgaande video's van deze persoon heb ik nooit dergelijke gewaarwordingen ervaren.
2 maal heb ik dezelfde video bekeken in de daaropvolgende dagen, met het geluid heel zacht en op verschillende schermen. Beide keren 'overkwamen' me gelijkaardige
fysieke en mentale gewaarwordingen.
Ik hoop zo ( een puur egoïstische hoop!) dat deze belevingen geen enkele 'betekenis' hebben en vooral geen vorm van 'precognitie' inhouden!
Gedurende ongeveer 10 jaar had ik een connectie met een oudere dame ; zij was voor het overgrote deel gekluisterd aan een rolstoel. Daarbij was er ook sprake van multiple gezondheidsproblematiek. Er ontstond een vriendschappelijke- en vertrouwensband. Oa begeleidde ik haar vaak naar het ziekenhuis, en bezocht haar thuis.
Vaak vertelde ze over oa belevenissen in de oorlog; hoe ze met haar ouders en haar broertje moesten vluchten uit Nederland , over die turbulente en onzekere tijd.
Ook van de nieuwtjes uit de buurt was ze meestal op de hoogte. Ze praatte graag en veel, uren lang, vaak met een droge humor, en ik luisterde met veel interesse en plezier naar haar.
Later, door eigen fysieke klachten, bracht ik veel minder tijd bij haar door , maar telefoneerden we vaker.
In 2015 ging ik bij haar langs en zat ik op de gebruikelijke leren stoel in haar huiskamer. Al langere tijd sliep ze zeer slecht, mede veroorzaakt door een ongemakkelijk zittend zuurstofmasker wat ze moest dragen tijdens de nacht, op doktersadvies, na een slaap-onderzoek in het ziekenhuis, waarbij een afwijkend en mogelijk levensbedreigend ademhalingspatroon was geconstateerd.
Haar fysieke conditie werd zichtbaar in haar gezicht, de donkere kringen, de gelaatskleur.
Die middag , naar haar luisterend, ik was fit en helder, overviel me letterlijk na een paar minuten een 'dodelijke' vermoeidheid en kreeg ik een enorme slaapaanval waarbij ik mijn ogen bijna niet open kon houden: iets wat me nog nooit eerder was overkomen en wat daarna evenmin nog is voorgevallen in die opvallende mate. Ik herinner me nog dat ik min of meer lachend en een beetje gegeneerd tegen haar zei dat ik niet meer rechtop kon blijven zitten en ik van die leren stoel af zou glijden.
Een week later telefoneerde haar schoonzus in de ochtend naar mij om te vertellen dat deze vriendin de avond tevoren plotseling was overleden.
Ik heb in die tijd nooit enig 'mogelijk verband' gelegd tussen de gewaarwording bij haar thuis en het plotseling overlijden een week later.
Zo'n 7 maanden geleden , als ik 's avonds bij het kooitje van ons dwergpapegaaitje, een vrouwtje van 11 jaar, zat om haar te strelen, kreeg ik het vaker benauwd en voelde ik een druk op de borst, akelig en naar. Ik sloot dan m'n ogen en concentreerde me op m'n ademhaling, en bleef ondertussen haar kopje strelen. Als ik m'n hand wegnam, uit het kooitje , hield dit benauwende en drukkende gevoel op. Destijds begon ik wel een direct verband te leggen met haar conditie en wat ik voelde bij aanraking.
2 maanden later verslechterde haar fysieke toestand, antibiotica mocht niet baten, en ze stierf in m'n handen.
Zo luisterde en keek ik onlangs naar een video op internet van iemand voor wie ik waardering heb en ook een zekere affectie voel, dit terwijl ik deze persoon niet 'ken' , en dat alleen al is iets wat me zelden gebeurd is.
Terwijl ik keek en luisterde overviel me weer een lichte benauwdheid en druk op de borst , een licht 'stressgevoel' en een soort moeheid. Ook werd ik enorm triestig en kwamen er een aantal specifieke gedachten in me op; onder meer;'soothing' gedachten, of gevoelens . ( en deze fysieke en mentale staat was totaal anders dan die van een paar minuten vóór het bekijken en beluisteren)
Bij voorgaande video's van deze persoon heb ik nooit dergelijke gewaarwordingen ervaren.
2 maal heb ik dezelfde video bekeken in de daaropvolgende dagen, met het geluid heel zacht en op verschillende schermen. Beide keren 'overkwamen' me gelijkaardige
fysieke en mentale gewaarwordingen.
Ik hoop zo ( een puur egoïstische hoop!) dat deze belevingen geen enkele 'betekenis' hebben en vooral geen vorm van 'precognitie' inhouden!
